Μία από τις πιο ιδιαίτερες εκδοχές του λαούτου, που μαζί με την πολίτικη λύρα δημιουργήθηκαν στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης και αποτελούν την « Πολίτικη ζυγιά».

Τον 19^ο αιώνα στους μεϊχανέδες της Πόλης, η ζυγιά αυτή στα χέρια σημαντικών μουσικών της κοινότητας των Ρωμηών (Αντώνης, Χρήστος, Γιάννης Κυριαζίδης, Βασιλάκης, Νικολάκης), φτάνει στο απόγειό της.

Ο μεγάλος δάσκαλος Tanburi Cemil Bey στις αρχές του 20^ου αιώνα, ανακαλύπτει το πολίτικο λαούτο, αναπτύσσει την τεχνική του, το εντάσσει στο ρεπερτόριο της λόγιας μουσικής και το ηχογραφεί.

Ο τρόπος που παίζεται το λαούτο αυτό, είναι αρκετά κοντά και στον τρόπο που παίζονται τα λαούτα στην υπόλοιπη Ελλάδα στις ζυγιές λαούτο-βιολί, λαούτο-λύρα. Άλλοτε με χαρακτήρα πιο λόγιο, άλλοτε με χαρακτήρα πιο λαϊκό, ανάλογα με το ρεπερτόριο που επιλέγει κανείς, σήμερα το όργανο αυτό βρίσκεται στα χέρια επιφανών μουσικών και στις δυο πλευρές του Αιγαίου.