Ο ταμπουράς ανήκει σε μια μεγάλη οικογένεια οργάνων, τα οποία συναντώνται σχεδόν σε όλους τους μουσικούς πολιτισμούς, από τη δυτική Ευρώπη, την βορειοδυτική Αφρική, τα Βαλκάνια, την Ασία μέχρι το άκρο της ανατολής, την Ιαπωνία.

Στον τόπο μας τον συναντάμε με ονομασίες όπως πανδουρίς, πανδούρα, ταμπούρ, θαμπούρα, τσιβούρι, μπουλγαρί, λιογκάρι, σάζι, καραντουζένι, ικιτελί.
Ο ταμπουράς εισάγει τον μαθητή, σε ένα καινούριο «σύμπαν» από όργανα, ήχους, μουσικά διαστήματα, ρυθμούς, μουσικές συμπεριφορές , νοοτροπίες. Ουσιαστικά μαθητής και καθηγητής καλούνται να μάθουν και να διδάξουν μέσα σε ένα πλαίσιο γραπτού πολιτισμού (όπως είναι το σχολείο) ένα βασικό πυλώνα και καρπό του προφορικού πολιτισμού που είναι η παραδοσιακή μουσική. Είναι ένα εργαλείο για την βιωματική και σε βάθος κατανόησή της.

Μία από τις πιο ιδιαίτερες εκδοχές του λαούτου, που μαζί με την πολίτικη λύρα δημιουργήθηκαν στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης και αποτελούν την « Πολίτικη ζυγιά».

Τον 19ο αιώνα στους μεϊχανέδες της Πόλης, η ζυγιά αυτή στα χέρια σημαντικών μουσικών της κοινότητας των Ρωμηών (Αντώνης, Χρήστος, Γιάννης Κυριαζίδης, Βασιλάκης, Νικολάκης), φτάνει στο απόγειό της.

Ο μεγάλος δάσκαλος Tanburi Cemil Bey στις αρχές του 20ου αιώνα, ανακαλύπτει το πολίτικο λαούτο, αναπτύσσει την τεχνική του, το εντάσσει στο ρεπερτόριο της λόγιας μουσικής και το ηχογραφεί.

Ο τρόπος που παίζεται το λαούτο αυτό, είναι αρκετά κοντά και στον τρόπο που παίζονται τα λαούτα στην υπόλοιπη Ελλάδα στις ζυγιές λαούτο-βιολί, λαούτο-λύρα. Άλλοτε με χαρακτήρα πιο λόγιο, άλλοτε με χαρακτήρα πιο λαϊκό, ανάλογα με το ρεπερτόριο που επιλέγει κανείς, σήμερα το όργανο αυτό βρίσκεται στα χέρια επιφανών μουσικών και στις δυο πλευρές του Αιγαίου.

 

 

Κατεβάστε το αρχείο που σας στέλνει ο κύριος Προκοπίου από το link που ακολουθεί:

Γυμνάσματα Βυζαντινής Μουσικής

Το λαούτο είναι ένα έγχορδο νυκτό όργανο που ανήκει στην οικογένεια των λαουτοειδών. Στην οικογένεια αυτή ανήκουν όργανα με αχλαδόσχημο ηχείο, με μανίκι και παίζονται με πένα ή και με δάκτυλα.

Προέρχεται από χώρες της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και πέρασε στην Ευρώπη μέσω των Αράβων. Στην Ευρώπη καθιερώθηκε σε αρκετές χώρες και πέρασε από διάφορες φάσεις εξέλιξης  ωστόσο το Ελληνικό λαούτο στις μορφές που υπάρχει σήμερα συναντάται μόνο στην Ελλάδα  και την Κύπρο. Εξαίρεση αποτελεί η Νότια Αλβανία όπου το βρίσκουμε σε τοπικές ζυγιές.

Ως όργανο το συναντάμε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας όπου παίζει στις κατά τόπους ζυγιές κυρίως σε ρόλο συνοδευτικό και σπανιότερα σολιστικό. Έτσι βρίσκουμε τρείς κατηγορίες λαούτου, το στεριανό, το νησιώτικο και το Κρητικό. Τα δύο πρώτα δε διαφέρουνενώ το Κρητικό έχει συνήθως μεγαλύτερο σκάφος και διαφορετικό κούρδισμα από τα άλλα δύο.